Borgaraleg skylda

Er að til hjá ráðamönnum okkar ? Hjá bankamönnum ? FME ? Seðlabankanum ?

Hér er dæmt í máli á þeim forsendum að skólinn hafi brugðist borgarlegum skyldum sínum þegar vá stóð fyrir dyrum með skelfilegum afleiðingum, sem sagt er að skólinn hefði átt að vara við.

Mikið væri nú margt betra hér ef þetta væri sama hér vegna hrunsins, þó svo það skorti líklegast lagalegur skyldur ( og líklegast líka í þessu máli í fréttinni , þar sem dæmt er eftir borgarlegri skyldu stjórnenda skólans) að hafa brugðist við og forðað almenningi frá fjárhaglegu tjóni eins og sumir virðast hafa gert sem vissu, en bara fyrir sig og sína. Skaðabætur dæmdar 4 milljónir $ fyrir hvorn nemanda um sig, af þeim tveimur sem höfðað var mál vegna.

Mun almenningur á Íslandi geta höfðað hópmál og farið fram á skaðabætur vegna fjárhagslegs tjóns og miska vegna hrunsins  ?????

Virginia Tech háskólinn dæmdur

Athugasemdir

[Óskar Arnórsson, 15.3.2012 kl. 03:23]

Já, frábær hugmynd!

[Hjördís Vilhjálmsdóttir, 15.3.2012 kl. 08:29]

Já, væri ekki gott ef almenningur gæti höfðað skaðabótamál vegna hrunsins..Óskar 03:23 og ef hér yrði borgaraleg skylda gert jafnt hátt undir höfði og þarna er talað um.

[Óskar Arnórsson, 15.3.2012 kl. 08:45]

Almenningur sem hefur orðið fyrir skaða vegna ábyrgðarleysis bankana geta auðvitað höfðað skaðabótamál. Það er einhver "trúarbrögð" í gangi að þetta sé ekki hægt. Þetta er alla vega nógu áhugavert sem þú bendir á Hjördís að það er þess virði að láta lögfræðing kíkja á málið. Alla vega ef ég eða þú myndum valda einhverjum svona fjárhagsskaða væru þeir sem yrðu fyrir tjóninu ekki lengi að stefna okkur.

Málið er að samkvæmt Stjórnarskrá eru allir jafnir gagnvart lögum og ábyrgð fyrirtækja er skýr. Banki af hvaða sort sem er eða fjármálafyrirtæki eru einkarekin og þurfa að reka sín fyrirtæki án þess að stórskaða fólk í kringum sig...

[Hjördís Vilhjálmsdóttir, 15.3.2012 kl. 10:54]

Þá skuluð við vona að góður lögmaður lesi þetta blogg....eða einhver sem kann að standa að hópmálsókn. Man reyndar ekki hvernig þetta er með lögin um hópmálssókn, hvort löggjafinn hafi á endanum ákveðið að treysta almenningi til þess að hafa þann möguleika ?

[Kristján Hilmarsson, 15.3.2012 kl. 14:34]

Að fara í mál við skóla, eða viðlíka stofnanir, vegna vöntunar á öryggismálum, sem í þessu tilfelli leiddi til hörmungaratburða, á lítið skylt við að fara í mál við fjármálafyrirtæki, sem vísvitandi féfletta heilu þjóðirnar aftur og aftur, ekki bara LÍTIÐ skylt, heldur gjerólíkt.

Á meðan öryggismál skólans brást, líklega vegna vankunnáttu og/eða sparnaðar, eru þessar féfléttingar fjármálafyrirtækjanna hvorki tilkomnar vegna vankunnáttu né sparnaðar, öðru nær þeir vita vel hvað þeir eru að gera þeir sem stýra þar.

Þannig ætti auðvitað að vera, jafnvel enn auðveldara að saksækja þá (bankana) vegna vísvitundar þeirra, en þegar "ránið" er stutt af röngu kerfi, máttlausu eftirlitskerfi og ekki síst duglaum ráðamönnum sem bregðast fólkinu sem gáfu þeim umboðið, svo hressilega sem raun bar vitni (sem raun BER vitni) þá byrjum við að sjá að ekki bara verður erfitt að finna lögmenn sem geta/vilja taka málið, heldur er umfangið slíkt að það tæki áratugi að reka slíkt mál.

Skaðabætur, sem skólinn hugsanlega/vonandi kemur til með að greiða afkomendum og öðrum þolendum hörmungarviðburðarins, verður smáplástur á sorgina og sárið sem missir ástvina er,

Skaðabætur, sem fjármálafyrirtækin hugsanlega yrðu dæmd (skeður aldrei) til að greiða gætu kannski komið öllu aftur í gamla farið (fyrir Hrun) en hver vill það ?? viljum við ekki heldur nýja framtíð, án þessa eilífa ráns á almannafé, þetta skeður um allann hinn vestræna heim, missmikið þó.

Víst viljum við nýja framtíð, en það fæst ekki með málaferlum og skaðabótakröfum gegn fjármálafyrirtækjum, það fæst einungis með því að "fara í mál" við sjálfann sig, opna augun og sjá hvað er að gerast, hvernig þetta gat gerst, og ekki síst hvernig þetta mun gerast aftur ef ekkert verður að gert.

Við getum það ef við virkilega viljum.

MBKV

KH   

[Hjördís Vilhjálmsdóttir, 15.3.2012 kl. 17:33]

Það eru fleiri en bankarninr sem ætti að vera hægt að fara í skaðabótamál við, eins og ég nefni Kristján 14:34, af sömu ástæðu þar sem engin lög virðast hafa verið brotin, þeas borgaralegri skyldu.

Auðvitað afturkalla skaðabætur ekki orðinn hlut með hrunið, ekki frekar en í þessari frétt að þeir sem dóu lifni við. En peningar er oft það eina sem menn skilja og oft það eina sem hægt er að gera í þeirri von að menn taki sig á.

Augu almennings eru að ég tel galopin. En það er annað mál með augu þeirra sem ætla má að hafi ýmist með aðgerðum eða aðgerðarleysi ollið því að hrunið varð. Augu þeirra opnast kannski ef farið yrði í skaðabótamál. Það virðist fullreynt að fá ráðamenn og bankana til að leiðrétta lán almennings. Þá er að leita annarra ráða til að fá fjártjón bætt og skaðabótamál ætti að skoða af alvöru að mínu mati.

Til þess að hægt sé að halda áfram inní framtíðina verður að gera fortíðina upp og virða réttlætiskennd fólks sem hefur verið gróflega misboðið frá hruninu 2008.

[Kristján Hilmarsson, 15.3.2012 kl. 23:09]

Út frá vissum gefnum forsendum, sem þú og margir aðrir gefa sér, er þetta rétt, semsagt að fara í skaðabótamál við bankana (og "fleiri annarra") í nafni einhvers fjölda, allra þessvegna.

En forsendurnar eru því miður ekki til staðar, skólinn í dæminu er stofnun, stofnun sem væntanlega kemur til með að standa áfram, með sömu leiðtogum og/eða nýjum, slík stofnun getur lært, iðrast og beðið afsökunar, meðan "bankarnir" eru allt annað og miklu meira "fljótandi" fyrirbrigði, eigenda og ábyrgðamannastaðan síbreytileg og óljós, og að slík málshöfðun þar af leiðandi myndi hafa einhverskonar "uppeldisleg" áhrif á fyrvverandi, núverandi eða framtíðar fjárfesta í þessum stofnunum, er þar með draumur einn.

Þetta getur undirstrikast af fleiri dæmum, en læt bara eitt duga, 1992 varð bankahrun í Noregi, tveir stærstu bankarnir fóru á hausinn vegna brasks og offjárfestinga ásamt ótryggðum og vafasömum útlánum, munurin á þessu hruni og íslensku bankanna var svo sá að meðan íslensku bankarnir voru tífalt ( sumir segja meir) fjárlög Íslands, voru þessir norsku bankar aðeins með umsvif tilsvarandi 10% af norskum fjárlögum og þar með ekki ógnun við norska efbahagskerfið í heild.

Þeir voru skornir úr snörunni af ríkinu, verðbréfin niðurskrifuð í núll, og þá varð auðvitað ramakvein hjá öllum "smá" spörurum, sem höfðu fest sparifé sitt í verðbréfum þessarra banka, og þar á meðal voru engir smákallar get ég lofað þér, lögfræðingar og fyrvverandi stjórnmálamenn á toppi ofl sterkir samfélagsbautar, það er stutt mál að segja, að það stóð til að fara í mál við allt og alla, bankana, gekk ekki nýir eigendur komnir þar, þeir gömlu komnir í brask annarsstaðar, það var reynt að fara í mál við ríkið og eftirlitsstofnair þess fyrir að hafa brugðist á verðinum, allt kom fyrir ekki, engin sannanleg ábyrgð þar, þannig að allir þessir hluthafar sátu bara eftir með sárt ennið, margir hverjir urðu að láta sér nægja minnstu ellilaun í stað vellystinga á efri árum.

Svo þetta hefur verið reynt, en má auðvitað reyna aftur, ekki mér á móti skapi svosem, en að halda það að slík málaferli, muni breyta "ráns" kerfinu og hindra ný hrun, hef ég enga trú á, nær að beita kröftunum í það sem virkilega getur breytt, rísa upp og bylta þessu ránskerfi í eitt skifti fyrir öll, það er uppeldisleg aðgerð sem tekið yrði eftir.

Það var margur "finans" blaðamaðurinn úti heimi sem hélt að Íslendingar væru einmitt að gera það í fyrra, bylta endanlega þessu ránskerfi, Icesave væri bara byrjunin, en svo lækkaði aldan aftur, en hún er þarna undir einhversstaðar.

MBKV

KH