,,Gert að sæta geðrannsókn"

Er orðalag sem viðheldur og jafnvel eykur fordóma. Það sést of oft í umfjöllun um handtökur og málsmeðferðir í dómstólum.

Ágæta fjölmiðlafólk; breytið orðalagi ykkar og hjálpið þannig þeim sem þjást af geðsjúkdómum og þeirra nánustu. Það lóð sem þið getið lagt á vogarskálina vegur sennilegst langþyngst. Það er lagalegt atriði að þeir sem eru  handteknir eða /og sitja í gæsluvarðhaldi þurfi að fá það athugað hvort sakhæfi sé til staðar eða ekki. En þetta orðalag sem ég vísa til, það þarf að hverfa. Þetta orðalag er til þess fallið að þetta sé eins og glæpur að vera haldið geðjúkdóm og það að fara til geðlæknis sé refsingin við því. Fæstir brotamenn eru með geðsjúkdóma. Fæstir sem eru með geðsjúkdóma hafa brotið lögin. Eftir því sem ég best man að hafa lesið.

Hver vildi vera kallaður Kleppari?

Athugasemdir

[Ingvar Tryggvason (IP-tala skráð) 20.3.2012 kl. 13:29]

HEIR HEIR !

[Óskar Arnórsson, 20.3.2012 kl. 15:53]

Mér finnst að allir eigi að sæta geðrannsókn alla daga. Og þeir eiga að sjá um þá rannsókn sjálfir og ekki láta lækna um það nema í algjörum neyðartilfellum. Annars eru fordómar að mínu mati slæm geðfötlun sem þyrfti að setja fina "diagnósu" á. Flestir síbrotamenn eru með tilfinningaveilur og ekki geðveilur. Enn læknar tala aldrei um tilfinningatruflar sem er allt annað enn eithvað "in the mind". Svo vita læknar ekki, hvort sem það eru geðlæknar eða venjulegir læknar, hvernig tilfinningasýstemið virkar.

Af því að það er ekki hægt að efnagreina t.d. venjulega tilfinningasársauka, þá kalla þeir bara vandamálið fyrir kvíða eða eitthvað á latínu sem engin skilur. Ég þekki persónulega fólk sem framdi sjálfsmorð eftir skottulækningar á Kleppi, t.d. í sambandi við rafmagnsmeðferðir sem er engin meðferð í alvörunni...

[Hjördís Vilhjálmsdóttir, 20.3.2012 kl. 17:21]

Áhugavert Óskar, takk fyrir þetta. Hef ekki heyrt talað um tilfinningatruflanir/ veilur hvað tilfinningasársauka, ekki þessi hugtök amk.

Latínan er fín þegar fólki á ekki að fá að vita hvað talað er um. Eflaust öfunda margar stéttir lækna af latínunni.

[Óskar Arnórsson, 20.3.2012 kl. 17:55]

Það vantar helling inn í íslenska málið til að' geta gert sig skiljanlegan um geðlæknisfræði. Enda eru marguir hverjir sem kallaðir eru "geðfatlaðir" bara með alvarlegar tilfinningatruflarir sem er allt annað. Trauma eða Posttraumatiskt stressyndrom (PTSD) er enn reynt að laga með pillum á Íslandi nema þeir sama vit á að fara EKKI til læknis og snúa sér til sérfræðinga í tilfinningamálum í staðin. Það er nefnilega ekki viðurkennt enn á Íslandi nema inna þröngs áhugahóps. Landlæknir kallar suma af þeim "skottulækna" og gefur samtímis leyfi á að skjóta rafmagni í gegnum höfuðið á fólki einmitt með þessi vandamál sem er samkvæmt mörgum geðlæknum stærstu mistök innan þessara fræða.

Það eru voðalega fáir sem hafa áhuga á að stúdera þetta af einhverju viti, enda vandamálið að ekki sé hægt að taka röntgenmynd af kvíðakasti né sést sorg fólks í blóðprufu. Svo er allt frekar hallærislegt sem einhver amerískur vísindamaður er ekki búin að tala um áður, helst að skrifa um málið í virt tímarit. Fyrst þá vakna íslensku vísindinn. Hvað ætli það séu t.d. margir íslendingar sem vita það að Íslenska Ríkið kaupir gerfiheróín handa fólki sem kemur upp á Vog í dag til að hætta með dópið sitt?

Og þeim fjölgar stöðugt sem hætta að dópa ólöglega á Íslandi og Ríkið sér þeim fyrir dópi sem er bæði mikið hættulegra, ennlöglegt. Jafnsterkt og heróín og miklu sterkara enn það vandamál sem fólk kom með inn til að fá hjálp við. Það er eins og að lækna bjórdrykkjumann með því að gefa honum wodka samkvæmt stundatöflu.

Það er ekki nærri eins mikið af geðfötluðum eins og fólk heldur. Mér finnst t.d. að þð væri alveg eins hægt að kalla óheiðarleika fyrir geðfötlun og þá yrðu margir að leita sér aðstoðar...enn þetta með fjölmiðlafólk er alveg kostulegt. þeir reyna að gera sér mat úr hverju sem er, enn meiga þó eiga það að þeir eru framlínumenn í að verja lýðræði um allt í heiminum. Þeir ættu að leggja áherslu á siðfræði aðeins og reyna að skilja áhrif sín betur.

[Hjördís Vilhjálmsdóttir, 20.3.2012 kl. 18:12]

Hverjir eru það sem sérhæfa sig í tifinningamálum ? Ertu að tala um sálfræðinga ? ´

Já, það er mikill tendens að allt þurfi að sjást á myndum og undir smásjá. Að vísu hef ég heyrt að þegar fólk fær kvíðahnút í magann, að þá sjáist það á mynd; að maginn herpist virkilega saman !

Varðandi áskorun mína á fjölmiðlafólk að beyta áhrifum sínum og nota annað orðalag, þá efast ég um að þau hafi leitt hugann að því sem ég bendi á. Þau meina þetta örugglega ekki á slæman hátt, en það hljómar vissulega glæpsamlegt að fólk þjásist af vandamálum sem ekki sjást undir smásjá eða í blóðprufum.

[Óskar Arnórsson, 20.3.2012 kl. 19:24]

Flest vandamál fólks í lífinni kemur ekki fram á smásjá eða í blóðprufu...þeir sem sérhæfa sig í tilfinningamálum opinberlega eru fremst sálfræðingar, psykoþerapistar og einstaka geðlæknar. Enn þeir sem eru duglegastir í þannig vinnu eru öndunarráðgjafar og fólk sem kennir hugleiðslu og slíkt.

Að fjölmiðlafólk þyrfti að taka sig meira alvarlega er alveg á hreinu. Þeir stjórna fólkin sem stjórnar pólitíkusunum...

[Hjördís Vilhjálmsdóttir, 24.3.2012 kl. 20:54]

Afsaka hvað ég kommenta seint, þetta fór alveg fram hjá mér Óskar ;)

Hugleiðslu hef ég prófað og get mælt með fyrir hvern sem er.

Og já, þeir hafa það í hendi sér að breyta viðhorfinu og ættu að gera það. Þeir þurfa bara að átta sig á þvi og orða þetta á annan hátt. Allt telur hvað fordóma varðar og smá atriðin eru oft stóru atriðin þegar maður spáir í það.

[Hjördís Vilhjálmsdóttir, 24.3.2012 kl. 20:57]

Takk fyrir innlitið Ingvar og fyrirgefðu að ég gerði það ekki fyrr. Gott að vita að þú sért sammála mér. það skiptir máli að fólk taki eftir svona orðalagi og á endanum vona ég að því verði breytt í fjölmiðlum. Það þarf ekki að láta það líta út eins og glæp að kljást við geðsjúkdóma, slíkt er ekki til þess fallið að slá á fordóma eða að fólk þori að tala um að þess háttar krankleika jafnt og aðra.